IN MEMORIAM

                                                   Zr. Fidelia (Henriette Dubbeld)

Geboren te ‘s – Hertogenbosch : 14 maart     1908

Eerste Professie :                         30 oktober  1932

  Overleden te Boxtel :                   19 maart2008

IN MEMORIAM

Met veel meeleven van medezusters, familie, vrienden en  kennissen werd Zr. Fidelia begraven op 22 maart 2008 op begraafplaats Munsel te Boxtel waar zij rust temidden van haar  medezusters. 

Gedurende de eucharistieviering ten afscheid in de kapel van het woonzorgcentrum Molenweide te Boxtel, verwoordde Zr. Jeanne Simons, regionale overste, haar leven als volgt:

Zuster Fidelia groeide op in het gezin Dubbeld –Emmerick.

In de familie werd ze Henriette genoemd, ze had 3 broers en een zus. Die zijn haar allemaal voorgegaan. Bij haar papieren vonden we een schrijven van  haar ouders.

Haar  vader schreef het volgende op een prentje bij het afscheid naar het klooster:

“De mooiste dag van mijn leven is deze:

  dat ik u aan God mag geven !

  Uw gebed zal voor ons een hulp zijn

  om in de hemel voor eeuwig  bij elkaar te zijn “

Dit was geschreven op  Pasen 1930.

Haar moeder schreef;

“Als ik in je mooie ogen kijk,

  is dat voor mij de hemel op aarde!”

De moeder had blijkbaar moeite met haar vertrek naar Afrika omdat het voor altijd was. Beide ouders zijn ze op 66 jarige leeftijd gestorven toen Fidelia in Zambia was.

LEVENSLOOP

Fidelia werd geboren 14 maart 1908. Op haar 100^ste verjaardag was ze wel aanwezig maar heeft het niet kunnen vieren want ze was te moe. We hebben wel op de dag van haar verjaardag de Eucharistie gevierd voor haar intentie. Met een aantal zusters zijn we haar gaan feliciteren. Naar het scheen heeft ze daarop gereageerd, zover haar krachten het toelieten. 

Fidelia was een sterke en gelovige vrouw met een niet te stuiten wilskracht. Ze was reislustig en was gezegend met veel talenten. Onderwijs geven zat haar in het bloed. Ook had ze muzikale talenten en een groot gevoel voor talen en handvaardigheid.

Bij de zusters Ursulinen in Boxtel, heeft ze de kweekschool gevolgd met goed succes.

Voordat ze intrad bij de Missiezusters van O.L.Vrouw van Afrika in 1930, was ze onderwijzeres op de Angelaschool in Boxtel.

Deze school viert dit jaar haar 100 jarig bestaan en ze kreeg er een uitnodiging voor. Ze had daar heel erg naar uitgezien maar het heeft niet zo mogen zijn.

Op een dag toen ik bij haar op bezoek was, vertelde ze mij dat ik haar “levensverhaal” niet onnodig lang moest maken. Twee dingen moest ik wel zeggen: dat ze 75 jaar in het onderwijs was geweest en dat de Heer haar altijd trouw is gebleven, al die vele jaren.

Die trouw en steun van de Heer is in haar bewaarheid in alles wat zij betekend heeft voor de

medemens, zij het in Afrika of elders.

Haar onderwijstalent heeft ze aangevuld door in 1932-1934 in London het “overseas teachers certificate” te halen.

NAAR AFRIKA (ZAMBIA) 1935

 Dit maakte voor haar de weg vrij om naar Afrika te gaan, met name naar Chilubula in Zambia.  Daar was ze verbonden aan het pensionaat en de kweekschool en verbleef daar  20 jaar.

Zij leerde de lokale taal het Cibemba. Hierover vertelde ze het volgende: “Toen ik aankwam in Chilubula in 1935, ben ik begonnen om de taal te leren. De overste had een klein notitieboekje met de meest gangbare uitdrukkingen en enkele taalkundige regels. Iedere dag nam ik een uur de tijd voor taalles.

De missionarissen van Afrika hadden het Nieuwe Testament vertaald in Cibemba dat goed van pas kwam bij het geven van catechese. Maar de beste “onderwijzeressen“ waren de leerlingen. Ik onderwees hen in het Engels en zij vertaalden het voor mij in Cibemba.

Vaak ging ik op huisbezoek en daar leerde ik de dagelijkse gangbare uitdrukkingen.

De beste tijd om Cibemba goed te leren was tijdens de vakantie. Ik gaf dan catechismus lessen in buitenposten. Daar werd ik geforceerd om de taal te spreken. Na drie jaar kon ik zeggen dat ik Cibemba vloeiend sprak.”

In 1954 keerde ze terug naar Nederland waar ze voor een korte tijd assistente was in het Noviciaat in Esch.

In 1957 ging ze weer terug naar haar geliefde Zambia waar ze als hoofd van de school werkzaam was in Ilondola, Kayambi, Kabunda en in Bahati op het klein seminarie.

FRANKRIJK EN NEDERLAND

Vanaf 1964 tot 1968 heeft ze Engelse les gegeven aan novicen in Frankrijk en gewerkt als secretaresse in het provincialaat te Boxtel.

In 1968 ging zij voor de laatste keer terug naar Zambia en kwam in 1973 voor goed terug naar Nederland.

Maar haar onderwijstalent hield daar niet op want ze reisde van het ene land naar het andere, weliswaar binnen Europa en gaf cursussen, ofwel Engelse of Franse les, naargelang de vraag.

In 1976 vestigde ze zich in Esch waar zij de vertalingen verzorgde van de nieuwsbrieven en andere documenten.

Ze speelde het harmonium in de kapel in Esch en ging daarmee door toen ze later in Molenweide was.

Haar muziektalent heeft ze ook uitgebuit en ze begeleidde op de piano het Singelsanger koor. Zij trok met het koor de aandacht in Brabant en heeft daar veel plezier aan beleefd.

EINDELIJK RUST ? (1980)

In 1980 nam zij haar intrek in het  zorgcentrum  Molenweide in Boxtel.

Hier kon ze haar handenarbeid ruimschoots uitvoeren. Ze hield van guimpe (of: gimpje: tulen halsbedekking met baleintjes; lussenhaakwerk voor tussenzetsels, franje e.d. Passement of boordsel van draad met gekleurde zijde omsponnen.) poppen breien en kaarten maken die ze graag uitdeelde.   Ook hier weer leerde ze de kunst van het guimpen en kaarten maken aan anderen want ze wilde graag hebben dat het door zou gaan na haar dood.

Ze kon ook genieten van de natuur en bleef zolang mogelijk naar buiten gaan voor een wandeling. En later genoot zij vanuit haar raam, kijkend op de rivier de Dommel en de eenden die er rondzwommen.

Op 19 maart ’s-morgens, is zij vredig ingeslapen. Samenvattend kunnen we zeggen dat haar hele leven in het teken van het onderwijs heeft gestaan en dat zij heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van de vrouw in Afrika.

Zuster Fidelia had een grote verering voor de Zoete Moeder van Den Bosch en was erg blij als ze er af en toe een bezoekje kon brengen in de St. Jan om bij Maria te bidden.

Wij zijn met haar dankbaar voor haar grote inzet en goed gebruik van haar talenten in dienst van de medemens.

DANK AAN ALLEN

Ik wil het verzorgend personeel van Molenweide bedanken voor de goede zorgen en de aandacht voor Fidelia. Ook voor de zorg van haar medezusters en voor de vele bezoeken van familie en vrienden die haar zeer nabij waren.

Fidelia, moge de Verrezen Heer je opnemen in Zijn Vrede en Vreugde.

Fidelia rust in vrede, Zalig Pasen!